Obok grafiki wektorowej, grafika rastrowa jest jedną z dwóch podstawowych rodzajów grafiki komputerowej. Jej cecha charakterystyczną, jest prezentacja obrazu za pomocą pionowo – poziomej siatki, odpowiednio pokolorowanych pikseli, na monitorze komputera. Grafika rastrowa, została opatentowana w latach 70 ubiegłego stulecia, i jest teraz grafika powszechnie stosowaną. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, ze zdjęcie z aparatu fotograficznego, jest przykładem grafiki rastrowej. Grafika rastrowa, charakteryzuje się tym, że obraz z zastosowaną głębia kolorów RGB, składa się z kolorowych pikseli, zdefiniowanych przez trzy bajty. Po jednym bajcie na każdy kolor – R – czerwony, G – zielony i B – niebieski. Mniej kolorowe obrazki, na przykład biało – czarne poturbują mniejszej ilości bitów, w pikselach. W przypadku koloru białego i czarnego, jest to jeden bajt. Jakość obrazka w grafice rastrowej określa się za pomocą całkowitej liczby pikseli – inaczej mówiąc, całkowitej wielkości obrazu, oraz informacji przechowywanych w każdym pikselu , który stanowi o głębi danego koloru. Celem zmniejszenia wielkości zajmowanego miejsca przez dane, stosuje się techniki kompresji. Kompresje bezstratną oferują pliki, z rozszerzeniem, np. PNG, TIFF, JPEG 2000. Istnieją również, inne metody kompresji, które już powodują stratę jakości obrazu. Takim przykładem jest plik o rozszerzeniu JPEG. Niestety wielkość obrazka powstałego, w grafice rastrowej, nie można zmniejszyć, lub zwiększyć bez zmiany jego ostrości. To świadczy o całkowitym przeciwieństwie grafiki rastrowej, względem grafiki wektorowej.
Grafika rastrowa

